cerita itu..

hari mcm biasa2 jer tapi nk kongsi satu ceitalahkn em...ade 1 blog nie agak menariklah untuk dibcaa..ttg si ank dan si bapak...em..enthlah xthu nk kate menarik ataw x tapi mcm ade 1 aura buat aku nk tulis dan komen ttg blog tue..mungkin luahan hati bapak kot..no komen ..cerita die mcm nie..dia ade sorg ank gadis em...sblm kawin ank gadis nie agak rapat dgn die tapi bila dah kawin langsung lupakn nye apeye boleh ketegori anknye itu??kesian pun ade bila si bapak col tanye bila nk balik die kate 'nntilah bapak bzlah tiada masa"(aku tulis ape yg de dlm blog tue) ape perasaan bapaknye ye tapi lagi sedih sibapk bila mendapt thu anknye mampu balik ke kampung suaminye!!! lagi jauh dari kampung halaman bapaknye..apekh itu dikatekn bz oleh anknye??agk muskil aku ye..terlukakah hati si bapk?klu aku pun terluka dgn si perangai si ank..adekh itu dipggil ank? adekah lepas mendirikan rumah tangga lupakn keluarga sendiri dan lebih berpihak pda keluarga si suami? tidak malukan si suami bila bergitu sikap isterinye??adekah patut si suami membiarkan si isteri lupakan si bapk yg banyak korban utk dirinye??apekah nilai si bapak kepada si ank?tauw pun si suami terlalu memberi muka pada si isteri??mane letak tanggungjawap si ank pada si bapak??mane letak perasaan sayang pada bapaknye atau di menunggu si bapak meyahut seruan dari ALLAH baru si ank akn kembali...??mane nilai2 yg dipupuk oleh si ayah pada si anknye?adekah telah luput dari igtnnye atau dlm igatnnye telah terlalu byk hawa nafsu yg telah memadamkan kasih saygnye pada si bapak...??wajar ke si ank perlakukn seperti itu pada bapknye??walahai masa menikahkn anknye bertapa berat hati untuk melepaskn si ank pada tmn hidupnye?....aku jadi emo sedikit bila membaca blog itu....tapi itulah rintihan seorg bapk yg terluka dengan sikap ANAKNYE...